عینک آفتابی از کجا آمد؟

438 عینک آفتابی که با نام عینک دودی هم شناخته می‌شود، برای بعضی‌ها یک اکسسوری است که گاهی روی چشم و گاهی بالای سر می‌نشیند و برای خیلی‌ها، به خصوص افرادی که اعمال جراحی چشم مثل لیزیک و لازک انجام داده‌اند، محافظ ضروری چشمانشان است. مخترعان اولین نسل از عینک آفتابی، اینوئیت‌ها یا همان ساکنان قطب شمال بوده‌اند. اینوئیت‌ها ورقه‌هایی از جنس دندان شیر دریایی را برش می‌دادند و به صورت تخت با یک شکاف باریک در میان هر ورقه به چشم می‌زدند تا چشمانشان را از تابش شدید آفتاب که روی برف انعکاس پیدا می‌کرد، محافظت کنند. نرون، امپراطور روم از اولین کاربران عینک آفتابی خارج از منطقه شمالگان و قطب بود. نرون دوست داشت جنگ‌های گلادیاتورها را با عینک‌هایی از جنس زمرد تماشا کند. عینک‌هایی که بعد از این شکل گرفت از انواع کریستال ساخته می شد و بیشتر از خاصیت انعکاس آن استفاده می‌شد. در همین زمان کاربرد جالب عینک آفتابی برای پنهان کردن هویت افراد و یا نشان ندادن حالت چهره در چین ابداع شد. در میانه قرن هجدهم استفاده از لنزهای رنگی برای عینک‌های طبی، با تصور آن‌که این کار باعث دید بهتر می‌شود، شروع شد و در نهایت در ابتدای قرن بیستم، استفاده از عینک آفتابی به شکلی تقریبا مشابه شکل کنونی اش، آغاز شد. اولین کاربران عینک آفتابی‌های امروز اشخاص مشهور و سلبریتی‌هایی بودند که می‌خواستند به سادگی شناخته‌نشوند. اولین عینک آفتابی‌های ارزان‌قیمت و قابل دسترس برای مردم عادی را سم فاستر Sam Foster در سال ۱۹۲۹ در امریکا ساخت. استقبال عمومی چنان گسترده بود که در سال ۱۹۳۷ بیش از ۲۰ میلیون عینک آفتابی در امریکا به فروش رفت. عینک‌های آفتابی با لنزهای پولاریزه در سال ۱۹۳۶ برای اولین بار با فیلتر معروف پولاروید Polaroid ساخته‌شدند. در حال حاضر شهر شیامن در چین بزرگترین تولیدکننده عینک آفتابی در جهان است و هر سال ۱۲۰ میلیون عینک را به سرتاسر دنیا صادر می‌کند. از معروف‌ترین سازندگان عینک‌های آفتابی امروزی، کمپانی ایتالیایی لوکساتیکا Luxottica است که عینک‌های برندهای مختلف مثل ری بن را با استانداردهای بسیار دقیق تولید می‌کند. منبع: مدیسه